دوستانى كه راهى رو به جز اصلاحات تدريجى در طول يك بستر زمانى, براى رسيدن به دموكراسى عملى نميدونند, مگه در اين عقيده توافق ندارند كه اين روند قائم به فرد نيست؟
حتى اگه تاثير سوپر مهره ها رو كاتاليزورى در اين روند در نظر بگيريم ,آيا كارنامه سياسى او چنين چيزى رو القا ميكنه؟!
اگه اصل انتخاب بين بد و بدتر رو به عنوان بر خورد پراگماتيك با دنياى روبه رو ( نه بر خورد ايده آليستى با توهمى كه براى خود درست ميكنيم!) قبول داريم ، دنبال قهرمان نميگرديم كه با جا خالى دادن او ماتم بگيريم! به گمونم بعضى وقتها يادمون ميره كه داشتيم بين بد و بدتر انتخاب ميكرديم!!!
.
۶ سال قبل
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر