۱۳۸۸ فروردین ۹, یکشنبه

مشكل على دايى نيست




اجتماعى كه با يك غوره سرديش ميشه و با يك مويز گرميش! جامعه اى كه تا دقيقه 77 داشتند شعار على دايى سر ميدادند و ظرف 12 دقيقه به اين نتيجه ميرسند كه دايى حيا كن تيم ملى رو رها كن!!

جامعه اى نابالغ كه تمام قضاوت ها و تصميمهاش واكنشى و ناگهانى است، و غير قابل پيش بينى، چگونه مسولينى لايقش هستند؟ چرا حاصل عملكرد غلط اين مسولين(بخوانيد انتخاب دايى مثلا!!!) كه وجودشون در مصدر كار خودش نتيجه بى لياقتى ما هاست، رو خودمون به گردن نميگيريم؟ على دايى رو سيبل كردن , كاريه كه ميكنيم تا از واقعيت فرار كنيم، همونكارى كه مسولين هم ميكنند!! مسولين هم از قماش ما هستند! باور كنيم!

تغيير ميخواهيم؟.... لياقتهامون رو بالا ببريم!!


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر